ການປູກພືດປະສົມປະສານ
ແມ່ນການນຳພືດທີ່ຕ່າງຊະນິດມາປູກໃກ້ກັນ ເພື່ອເປັນການນໍາໃຊ້ພື້ນທີ່ດິນໃຫ້ເກີດປະໂຫຍດສູງສຸດ ແລະ ເປັນການປ້ອງກັນໂຄງສ້າງຂອງດິນ ແລະ ຕົ້ນພືດ, ການນໍາເອົາພືດທີ່ມີຄວາມຕ້ອງການອາຫານທີ່ແຕກຕ່າງກັນມາປູກລວມກັນ ຈະຊ່ວຍຫຼຸດຜ່ອນການຍາດແຍ່ງອາຫານກັນລະຫວ່າງພືດ. ດ້ານລຸ່ມນີ້ຄືບາງຂໍ້ແນະນໍາ ຫຼື ແນວຄິດໃນການນຳພືດທີ່ມີຄວາມຕ້ອງການແຕກຕ່າງກັນມາປູກໃກ້ຄຽງກັນ.
ການປູກພືດຫມູນວຽນ
ໝາຍເຖິງການນຳພືດຕ່າງຊະນິດ ຫຼື ຕະກຸນມາປູກເປັນໄລຍະເວລາຕໍ່ເນື່ອງໃນພື້ນທີ່ດຽວກັນ ທີ່ມີຄວາມສໍາຄັນຕໍ່ຂົງເຂດການຜະລິດ ແລະ ງ່າຍໃນການປະຕິບັດ, ທີ່ສຳຄັນພືດແຕ່ລະຊະນິດຈະດູດຊຶມເອົາທາດອາຫານທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ທັງດຶງດູດເອົາສັດຕູພືດ ແລະ ພະຍາດທີ່ແຕກຕ່າງກັນ ໂດຍການຫມູນວຽນພືດຊະນິດອື່ນມາປູກໃສ່ພື້ນທີ່ການຜະລິດໃນແຕ່ລະດູການ ຈຶ່ງສາມາດປ້ອງກັນການຕິດເຊື້ອຊໍ້າຄືນຈາກສັດຕູພືດ, ພະຍາດແບບເກົ່າ ແລະ ສາມາດເຮັດໃຫ້ພືດແຂງແຮງ.
ພະຍາຍາມຫຼີກເວັ້ນການປູກພືດຕະກຸນດຽວກັນໃສ່ບ່ອນເກົ່າອີກຄັ້ງ ແລະ ບໍ່ຄວນປະໃຫ້ພື້ນທີ່ຫວ່າງເປົ່າ ເພາະວ່າສະພາບ ຂອງດິນຈະເຊື່ອມລົງຖ້າມັນຖືກແສງແດດ ແລະ ຕາກຝົນຫຼາຍເກີນໄປ. ດັ່ງນັ້ນ, ຄວນປູກພືດປະສົມກັນຊົ່ວຄາວໃນໄລຍະນີ້ ເຊັ່ນ: ຖົ່ວ, ມັນດ້າງ ຫຼື ພືດສະຫມຸນໄພຕ່າງໆ. ການປູກພືດເຫຼົ່ານີ້ຈະບໍ່ມີບັນຫາໃນເວລາມີຫຍ້າໃນສວນ ໃນໄລຍະທຳອິດຂອງການລິເລີ່ມລະດູການປູກໃຫມ່, ກໍ່ສາມາດນໍາໃຊ້ເສດພືດສີຂຽວເຫຼົ່ານີ້ໄປເຮັດຝຸ່ນບົ່ມ ແລະ ນໍ້າຊີວະພາບ. ຫຼັງຈາກທີ່ອະນາໄມພື້ນທີ່ ແລະ ຕື່ມຝຸ່ນບົ່ມທີ່ເຫຼືອຈາກລະດູການປູກທີ່ຜ່ານມາໃສ່ພື້ນທີ່ແລ້ວ, ຄວນໄຖພວນດິນເລິກປະມານ 20-30 ຊັງຕີແມັດ ເພື່ອໃຫ້ຝຸ່ນບົ່ມທີ່ເຕີມໃສ່ໃຫມ່ໄດ້ປົນເຂົ້າກັບດິນ.
ຂໍ້ມູນຈາກ: ສວນພຶກສາຊາດຜາຕັດແກ້(ຫຼວງພະບາງ)
