ການດໍາລົງຊີວິດຕາມຊົນນະບົດຂອງປະຊາຊົນລາວເຮົາແມ່ນຍັງອາໄສທໍາມະຊາດເປັນຫຼັກ ໂດຍສະເພາະແມ່ນການຊອກຢູ່ຫາກິນ, ນັ້ນກໍ່ເກີດຈາກການເຝົ້າສັງເກດທຳມະຊາດ ໂດຍສະເພາະແມ່ນການຫາສັດນ້ຳຕາມແມ່ນ້ຳລຳເຊ, ຫ້ວຍໜອງຄອງບືງ, ທົ່ງນາ ຕາມລະດູການຕ່າງໆ. ດັ່ງນັ້ນຈື່ງເກີດພູມປັນຍາອັນຫຼາກຫຼາຍເພື່ອຜະລິດເຄື່ອງມືໃນການຈັບ ຫຼື ດັກ ເອົາປາ, ປູ, ກົບ ແລະ ສັດນ້ຳອື່ນ. ເຄື່ອງມືດັ່ງກ່າວນີ້ສ່ວນຫຼາຍກໍ່ແມ່ນຜະລິດມາຈາກໄມ້ປ່ອງ, ເພາະເປັນໄມ້ທີ່ຫາໄດ້ງ່າຍໃນທ້ອງຖີ່ນ ແລະ ເໝາະສົມກັບການຜະລິດ, ຈັກສານໃຫ້ເໝາະກັບປະເພດສັດນ້ຳທີ່ຕ້ອງການຈັບ. ອຸປະກອນ ຫຼື ເຄື່ອງມືຫາປາ ມີຫຼາຍປະເພດເຊັ່ນ: ຂ້ອງ, ສຸ່ມ, ໄຊ, ຫຼີ, ແງບກົບ, ບັງລັນ, ຕຸ້ມ, ລອບ ແລະ ອື່ນໆ. ນອກນັ້ນກໍ່ເປັນສ່ວນປະກອບໃນອຸປະກອນຫາປາຕ່າງໆເຊັ່ນ: ຄັນກະດຸ້ງ, ຂອບສະຫວິງ, ຄັນເບັດ ແລະ ອື່ນໆ. ເຄື່ອງມືຫາປາເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນຜະລິດຂື້ນມາເພື່ອຮັບໃຊ້ພາຍໃນຄອບຄົວ ເພື່ອລ້ຽງຊິບຕາມຊົນນະບົດ. ການຈັບເພື່ອພໍ່ກຸ້ມຢູ່ກຸ້ມກິນຈະເຮັດໃຫ້ສັດນໍ້າບໍ່ດັບສູນ. ແຕ່ກົງກັນຂ້າງໃນປະຈຸບັນໄດ້ນໍາໃຊ້ເຄື່ອງມືທັນສະໄໝເຂົ້າໃນການຫາປາ ເຮັດໃຫ້ຈຳນວນສັດນ້ຳຫຼຸດລົງໄວວາ. ດັ່ງນັ້ນພວກເຮົາຄວນຫວນຄືນສູ່ອາດິດ ເພື່ອຟູຟື້ນທຳມະຊາດ ໂດຍສະເພາະແມ່ນສັດນ້ຳ.
ຫຼີ່ ຫຼື ຕ້ອນ ໃສ່ດັກປາລອງຕາມແມ່ນ້ຳ
ຕຸ້ມ: ຕຸ້ມແມ່ນມີຫຼາຍຮູບຮ່າງ ແລະ ມີຫຼາຍປະເພດ ອີງຕາມຊະນິດຂອງປາ ຫຼື ສັດນໍ້າຕ້ອງການຈັບ ເຊັ່ນ: ຕຸ້ມປາຊີວ, ຕຸ້ມປາຍອນ, ຕຸ້ມປາຂາວ, ຕຸ້ມປາມາງ, ຕຸ້ມອ່ຽນ ແລະ ອື່ນໆ.
ໄຊ: ເປັນເຄື່ອງທີ່ສານຄ້າຍຂ້ອງແຕ່ມີຂະໜາດຍາວ ແລະ ເປັນສ້ວຍທ້າຍ ແລະ ຫົວ. ສ່ວນຫົວຈະເຮັດເປັນງາໃສ່ເພື່ອໃຫ້ປາເຂົ້າໄດ້ ແຕ່ອອກບໍ່ໄດ້. ໄຊມັກໃຫ້ຕາມທົ່ງນາ ຫຼື ຫ້ວຍນ້ຳຂະໜາດນ້ອຍຕາມຊົນນະບົດ ເພື່ອດັກປາລົງເມື່ອຊີຮອດລະດູໜາວປະມານ ກັນຍາ-ພະຈິກ.
ລອບ: ເປັນເຄື່ອງມືທີ່ສານ ຫຼື ທັກຈາກໄມ້ປ່ອງທີ່ຊົງກົມ ເຊີ່ງທ້າຍ ແລະ ຫົວຈະເຮັດແຜ່ນໄມ້ອັດໄວ້ ແຕ່ດ້ານໜື່ງຈະເຮັດເປັນງາເພື່ອໃຫ້ປາເຂົ້າໄດ້ ແຕ່ອອກບໍ່ໄດ້. ລອບມັກຈະໃສ່ຕາມແຄມຫ້ວຍ ຫຼື ແມ່ນ້ຳທີ່ມີທາງປາຂຶ້ນລົງຕາມລະດູການ. ລອບຈະມີຂະໜາດແຕກຕ່າງກັນແລ້ວແຕ່ວັດຖຸປະສົງຂອງຊະນິດປາທີ່ຕ້ອງການຈັບ. ສ່ວນລອບໃສ່ຕາມຫ້ວຍນ້ອຍ ຫຼື ຮອງນາຈະມີຂະໜາດນ້ອຍລົງ.
ຫຼີ່ ຫຼື ຕ້ອນ: ແມ່ນຈະໃຊ້ເອົາປາໃນແມ່ນນໍ້າໃຫຍ່ ຫຼື ຫຼ້ວຍ, ໂດຍສ້າງຈາກໄມ້ປ່ອງລຽນກັນເປັນໂຮງຂະໜາດໃຫຍ່ເພື່ອໃຫ້ປາລ້ອງລົງມາຖືກ. ຊາວບ້ານມັກຈະເຮັດໄວ້ແຕ່ຍາມແລ້ງ ຕາມແກ້ງ ຫຼື ລ່ອງນໍ້າແຮງ, ເມື່ອນ້ຳຂຶ້ນປາຈະລ່ອງຕາມກະແສນ້ຳແຮງ ແລະ ຕົກລົງມາຖືກຫຼີ່ ຫຼື ຕ້ອນນັ້ນເອງ. ລາວເຮົາມັກພົບຫຼາຍຢູ່ພາກໃຕ້ຂອງລາວ.
ເຜືອກ: ເພີ່ນຈະເລົາໄມ້ໄຜ່ເລົ້າເປັນດີ້ວແລ້ວເອົາມາທັກເປັນແຜ່ນຍາວເພື່ອກັ້ນທາງປາ ເພື່ອໃຫ້ປາລົງ ຫຼີ່ ຫຼື ຕ້ອນ ບ່ອນດຽວ.
ກະດຸ້ງ: ເປັນເຄື່ອງມືຫາປາອິກຊະນິດໜື່ງທີ່ມີສ່ວນປະກອບຂອງໄມ້ປ່ອງ ເຊິ່ງແມ່ນຄັນ ແລະ ໄມ້ດິ້ວແມ່ນເຮັດຈາກໄມ້ປ່ອງ ແລະ ປະກອບເຂົ້າກັບດ່າງ. ສ່ວນຫຼາຍກະດຸ້ງແມ່ນຈັບປາຕາມບືງ ຫຼື ໜອງໃກ້ທົ່ງນາ.
ສະຫວິງ: ເປັນດ່າງ ແລະ ຄອບອາດຈະມົນ ຫຼື ເປັນສາມຫຼ່ຽມ, ເຊິ່ງຂອບສ່ວນຫຼາຍແມ່ນເຮັດມາຈາກໄມ້ປ່ອງ. ສະຫວິງສ່ວນຫຼາຍແມ່ນໃຊ້ຊ້ອນເອົາສັດນ້ຳຂະໜາດນ້ອຍຕາມຄອບໜອງ ຫຼື ທົ່ງນາ.
ສຸ່ມ: ສານໄມ້ປ່ອງເປັນຄ້າຍສຸ່ມໄກ່ແຕ່ມີຂະໜາດນ້ອຍ ໃຊ້ຈັບປາຕາມໜອງ ຫຼື ທົ່ງນາ ທີ່ເຫັນປາແລ້ວເອົາສຸ່ມກວມ ແລ້ວຈັບເອົາປາຈາກສຸ່ມນັ້ນ.
ບັ້ງລັນ: ຈະເອົາບັ້ງໄມ້ປ່ອງ, ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນໄມ້ເຮ້ຍທີ່ປ່ອງໃຫຍ່ ແລະ ຍາວ, ທາງປາກຈະເຮັດເປັນງາ, ສ່ວນທາງທ້າຍຈະເຈາະຮູຂະໜາດນ້ອຍເພື່ອໃຫ້ມີອາກາດເຂົ້າ. ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນຈະໃຊ້ເອົາອ່ຽນ, ປາຫຼາດ. ສ່ວນຫຼາຍຈະໃສ່ຕາມໜອງ ຫຼື ແຄມແມ່ນ້ຳ.
ຄັນເບັດ: ສ່ວນຫຼາຍຄັນເບັດຢູ່ຕາມທ້ອງຖີ່ນກໍ່ຍັງໃສ່ໄມ້ປ່ອງເພື່ອເຮັດເປັນຄັນເບັດ, ເພື່ອມັດເບັດໃສ່ແລ້ວເອົາໄປໃສ່ຕາມທົ່ງນາ, ສາມາດໃສ່ທັ້ງກົບ ແລະ ປາ.
ໃສ່ເບັດປາ ແລະ ກົບຕາມແຄມທົ່ງນາເຂົ້າ ຕາມລະດູການ.
ອ່ຽນໃນຂ້ອງທີ່ຫາໄດ້ຈາກທົ່ງນາ.
